Pearl Jam in de kerk

Ik herinner me nog levendig dat hij zei dat Pearl Jam “te hard” was om in een kerk af te spelen. Hij vond dat het niet hoorde, dus in zijn hoofd was het dan ook afgeschreven. Hij was ook degene die van alles plande voor “als hij op pensioen zou zijn”.

Hij had het over zijn begrafenis..
en hij heeft zijn pensioen nooit gehaald.

…

Vanaf toen zijn we anders gaan denken.
Wat hoort en wat hoort niet. Wie zegt dat? Wie maakt die wetten? En wie doet wàt als wij ze niet naleven?

Ik riep heel hard dat ik nooit nog iets tegen mijn zin zou doen “omdat het zo hoort”. Ik werkte sindsdien nooit meer voltijds.
Ook al was ik nog jong, ook al had ik nog geen kinderen. Ik deed wat NIET hoorde. Nu, ik doe nog dingen tegen mijn zin, dat hoort nu eenmaal bij het leven.
Maar als je vast zit in een routine, als je dagelijks alleen maar zaken tegen je zin doet, dingen waar je niet achter staat, dingen die je doet … omdat het moet,
waarin je jezelf jaren geleden al lang verloren bent, wanneer je je afvraagt wat er nog over blijft van die persoon die je vroeger was, waarom en voor wie je doet wat je doet…

Dan mag er iets grondig veranderen.

Vaak gooien mensen hun leven om wanneer er iets ingrijpends gebeurt.
Wacht niet tot je vader, moeder, broer, zus, partner, kind of wie dan ook, sterft of heel je leven om welke reden dan ook op z’n kop gezet wordt.

Doe het nu. Gooi het nu om. Ga op zoek naar dat waar jìj blij van wordt, wat jouw een waardevol gevoel geeft. Wat je trots maakt.
Doe het nu. Zoek. (En geniet van je zoektocht!)

Speel Pearl Jam in de kerk.

Dat deden wij ook. <3